ஒரு ட்ரம்ஸ் வயலின் வாசிக்கிறது அல்லது ஷ்ஷ்ஷங்கர் சேரனான கதை

Views

எனக்கு பணக்காரர்கள் மீது வெறுப்பு வந்ததற்கு, இங்கே சொல்ல முடியாத பல காரணங்கள் இருந்தாலும், ஷங்கர் பட ஹீரோ போல, அவர்கள் பணத்தைக் கொள்ளையடித்து விட்டு, அவர்கள் அனைவரையும் கொன்றுவிட வேண்டும் என்ற கொலை வெறி வர காரணம், இயக்குனர் ஷங்கர் அல்ல எங்க கனேசன் அண்னன் தான்.

ஐந்தாம் வகுப்பு கோடை விடுமுறையின் போது தான் கனேசன் அண்னன் எனக்கு அறிமுகமானார். கிரிக்கெட் விளையாடும் போது பந்து அடிக்கடி இவர் வேலை பார்க்கும் கம்பெனிக்குள் போய் விழுந்து விடும். கேப்டனை விட அதி முக்கிய பொருப்பான பந்து பொறுக்கிப் போடும் பணியை நான் செய்து கொண்டிருந்ததால், அவரை அடிக்கடி சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.

அவர் பேச்சு கிரிக்கெட்டை விட சுவாரசியமாக இருந்ததால், முழு நேரமாக அந்த கம்பெனியிலேயே, நாளுக்கு ஐந்து ரூபாய் சம்பளத்தில் எடுபிடி வேலையில் சேர்ந்து விட்டேன். மற்றவர்கள் போல் குழந்தைகள் உலகத்துக்குள் நுழைய முயற்சிக்காமல், அவர் உலகத்துக்கு என்னை இழுத்து சென்றார்.

எனக்கு நிறைய கெட்ட வார்த்தைகளும் அதற்கு அர்த்தமும் கற்றுத் தந்தார். என் வயதுக்கு புரியுமளவு A ஜோக்குகள் சொல்வார். அதில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த, இப்போது நினைத்தாலும் சிரிப்பு வரும் ஒன்றை மட்டும் சொல்கிறேன். இல்லை. வேண்டாம். என் மீது பகுத்தறிவாளர் என்ற முத்திரை குத்தப்படலாம்.

நாம இப்படி இருக்குறதுக்கு இந்தப் பணக்கார @&*$@*&கள் தான் காரணம் என்பார். எங்கள் ஊரைப் பொருத்த வரை அவர் சொல்வது உண்மை தான். இரண்டு தலைமுறைக்கு முன்பு வரை எங்கள் ஊரில் இரண்டே பிரிவினர் தான். 'நான் நாசமாய் போனாலும் பரவாயில்லை. மற்ற மூவரும் முன்னேற விட மாட்டேன்' என்று குல தெய்வம் கோவிலில் சத்தியம் செய்து கொண்ட நான்கு மேல் தட்டு பங்காளிகள். ஆட்டு மந்தைகள் போல அவர்களிடம் பதினைந்து ரூபாய்க்கு தினக்கூலி வேலை பார்த்த கீழ் தட்டு முட்டாள் மக்கள்.

(அந்த பதினைந்து ரூபாயையும் வடை, டீ என்று அன்றே செலவு செய்து விட்டு அவசரத் தேவைகளுக்கு வட்டிக்கு வாங்கிக் கொண்டிருப்பார்கள். கொஞ்சம் வசதியாக, சூப்பர்வைசர்களாக ஐம்பது, நூறு என்று வாங்குபவர்கள் சரக்கு, வடை என்று செலவழிப்பார்கள்)

எங்களுக்கு முந்தைய தலைமுறையில் தான் வெளிநாட்டில் கழிவறை கழுவியும், ஒட்டகத்தைக் குளிப்பாட்டியும் சில கீழ் வர்க்கத்தினர், தங்கள் பிள்ளைகளைப் படிக்க வைத்து நடுத்தர வர்க்கம் என்று புதிதாக ஒன்றைப் புகுத்தினர்.

என் அப்பா இதில் எந்த வகையிலும் சேராமல், பக்கத்து ஊரிலிருந்த மில்லில் மாத சம்பளத்துக்கு வேலை பார்த்து வந்தார். அவரது மேலாளரிடம் ஹிட்லர் பிச்சை எடுக்க வேண்டுமாம். ஒன்னுக்கு போனால் கூட அவரது மேலாளர் முறுக்கிய ஈர கயிற்றால் அடித்து இழுத்து வந்து, 'வேலையைப் பாருடா' என்பாராம். ஆனாலும் என் அப்பா உணர்ச்சி வசப்படாமல், எப்படி பணத்தைப் போல உழைப்பும் ஒரு மூலதனம் என்பதை லாஜிக்கலாக கம்யூனிஸ்ட்தனமாக விளக்குவார். அடிக்கடி மாநாடு, ஊர்வலம் என்று என்னையும் அழைத்துக் கொண்டு போய் பிரியானி வாங்கித் தருவார்.

ஆனால் கனேசன் அண்ணா எந்தக் கூட்டத்திலும் கலந்து கொள்வதில்லை. முதலாளிக்கு வாங்கிப் போகும் டீயில் கண்டதைக் கலப்பது, காயப் போடப் பட்டிருக்கும் முதலாளி மற்றும் அவர் மகன்களின் ஆடைகளில் செந்தட்டி எனப்படுமொரு வகை அரிப்பு ஏற்படுத்தும் செடியைத் தேய்த்து விடுவது என்று ஏதாவது செய்து அவர் வக்கிரத்தைத் தீர்த்துக் கொள்வார்.

குழந்தைகள் நலத்துறை அதிகாரிகளுக்கு (லஞ்சம் தர) பயந்து இருபது குழந்தைத் தொழிலாளர்களை பத்துக்கு பத்து அளவு கழிவறையில் அடைத்து வைத்து, அதில் நான்கு குழந்தைகள் நசுங்கி மூச்சு முட்டி இறந்தது போன்ற சம்பவங்களைப் பற்றி கேள்விப் பட்ட பிறகு அவர் செய்வது சரியென்றே பட்டது. வளர்ந்ததும் புலன் விசாரனை விஜயகாந்த் போல உடையணிந்து கொண்டு அந்த நாலு பேரையும் சுட்டுக் கொன்றுவிட வேண்டுமென முடிவு செய்து, அந்த வருட திருவிழாவிலிருந்தே ரெய்ன் கோட், ஷூ, கண்ணாடி, தொப்பி, தொப்பியில் மாட்டிக் கொள்ள இறகு எல்லாம் சேகரிக்க ஆரம்பித்தேன்.

ஆனால் கோடை விடுமுறை முடிந்து பள்ளி, டியூஷன், தேன் கூட்டுக்கு தீ வைத்து தேனெடுப்பது, பனியாரக் கிழவி வீட்டுக் கொல்லையில் கொடுக்காய்புளி பழம் திருடுவது, தவளை, கரட்டாண்டிகளைக் கொன்று விட்டு 'அய்யோ அண்ணே.. இப்படி அநியாயமா எங்களை விட்டுட்டுப் போயிட்டியே' என்று தலையிலடித்துக் கொண்டு அழுவது என்று வாழ்க்கை பிஸி ஆகி விட்டது.

என் அப்பாவும் வட்டி தொழில் ஆரம்பித்து, அது சக்கை போடு போட்டு நாங்களும் அந்தப் பணக்கார நாய்களில் ஒருவராகி விட்டதாலோ என்னவோ, ஷங்கர் பட ஹீரோவாகியிருக்க வேண்டிய நான், ஆட்டோக்ராஃப் பட ஹீரோவாகி உங்களுக்கு என் சுயசரிதையை சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன் :-(

கதை முடிந்தது. இதற்கு மேல் படிக்காதீர்கள்.

நான் பள்ளிப் படிப்பு முடிக்கும் போது தான் தெரிந்தது, பல வருடங்களுக்கு முன் கனேசண்ணனின் காதலி அந்த நான்கில் ஒரு பணக்காரரைத் திருமணம் செய்து கொண்டு, இவரைக் கழட்டி விட்டு விட்டாராம். அதற்குப் பிறகு இவர் திருமணமே செய்து கொள்ளவில்லையாம்.

உங்களை கெஞ்சி கேட்டுக் கொள்கிறேன். தயவுசெய்து இதற்கு மேல் படிக்காதீர்கள்.

நான்கு வருடங்களுக்கு முன்பு தான் அவரைத் திருவிழாவில் பார்த்தேன். முன்னை விட கொஞ்சம் பூசினார் போல் இருந்தார். அக்னி சட்டி எடுத்துக் கொண்டு பல்லைக் கடித்தபடி பரவசமாக ஆடிக் கொண்டே வந்தவர், என்னைப் பார்த்ததும் ஆட்டத்தை நிறுத்தாமல் பல்லைக் கடித்தவாறு 'எப்ப வந்த? இங்க தான் இருக்கியா' என்று கேட்டார்.

எனக்கு ஆச்சரியமாகப் போய் விட்டது. (என்னை அடையாளம் கண்டு கொண்டார் என்பதற்காக அல்ல. எங்கள் உறவு அப்படி.) அவருக்கு கடவுள் பக்தி அறவே கிடையாது. அவரது A ஜோக்குகளில் அதிகம் சிக்கி சின்னாபின்னமாவது கடவுள்கள் தான். பொதுவாக எல்லாரையுமே ஏதாவது கெட்ட வார்த்தையை அடைமொழியாகக் கொண்டு தான் அழைப்பார் என்றாலும், கடவுளை அவருக்குத் தெரிந்ததிலேயே ஆகச் சிறந்த கெட்ட வார்த்தையால் தான் அழைப்பார்.

இப்போது கடவுள் நம்பிக்கை வந்திருக்கிறது. கொஞ்சம் ஊட்டமாகவும் இருக்கிறாரே என்று அப்போழுதே மைல்டாக சந்தேகம் வந்தது. இப்போது இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு தான் ஊர்ஜிதமானது. இவரும் இவர் காதலியும் 'பழையபடி' ராசியாகி விட்டார்களாம். (நான் ஐந்தாம் வகுப்பு படிக்கும் போதே அவருக்கு நாற்பது வயதிருக்கும். அந்தம்மாவைப் பற்றித் தெரியவில்லை).

இவர்கள் விஷயம் அந்தப் பணக்காரருக்குத் தெரிந்து அவர் கண்டிக்க, அந்த அம்மா அவரிடமிருந்து லம்பாக பணம், நகை என்று லவட்டிக் கொண்டு கனேசன் அண்ணனுடன் ஊரை விட்டே ஓடிப் போய் விட்டார்களாம். அந்தப் பணக்காரரும் அவமானம் தாங்காமல் தற்கொலை செய்து கொண்டாராம்! ஹூம்ம்ம்ம்.. ஹீரோ ஹீரோ தான்..